Naar inhoud springen

Heerlijkheid Ochsenstein

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Heerlijkheid Ochsenstein

Ochsenstein was een heerlijkheid in de Elzas. Het kasteel van Ochsenstein bestaat nog steeds en is te vinden op de Schlossberg in de Franse gemeente Reinhardsmunster.

De heerlijkheid onder de heren van Ochsenstein

[bewerken | brontekst bewerken]

De oorsprong van het geslacht Ochsenstein is duister; in 1187 wordt er een Burkard van Ochsenstein vermeld. Waarschijnlijk bestond het kasteel Ochsenstein toen al. Op Burkard volgen een aantal heren met de naam Otto. Otto III (overleden in 1289) was gehuwd met Kunigunde van Habsburg, een dochter van hertog Albrecht IV van Oostenrijk. Hierdoor werd Otto de zwager van koning Rudolf I, wat hem veel aanzien verleende. Otto IV, de zoon van Otto III en Kunigunde voerde de titel landvoogd in de Elzas. In 1284 werd het kasteel Ochsentein verwoest door Willem van Hohenstein, een bondgenoot van het prinsbisdom Straatsburg. Het kasteel werd echter al snel herbouwd. Aan het begin van de veertiende eeuw ging de macht van de heren van Ochsenstein ten onder in oorlogen met het markgraafschap Baden, het graafschap Leiningen, het graafschap Lichtenberg en de heerlijkheid Fleckenstein.

De heerlijkheid onder de graven van Zweibrücken

[bewerken | brontekst bewerken]

Het geslacht van de heren van Ochsenstein stierf in 1485 uit met Georg. Omdat zijn (overleden) zuster Kunigunde van Ochstentein was gehuwd met Hendrik I van Zweibrücken kwam de heerlijkheid in het bezit van hun zoon Hendrik II van Zweibrücken-Ochsenstein. Deze werd na zijn dood opgevolgd door zijn dochter Kunigunde, die gehuwd was met Hanemann van Daun. Inmiddels was de heerlijkheid verpand sinds 1527 verpand aan de heren van Rathsamhausen. Graaf Jacob van Zweibrücken-Bitsch (uit een andere tak van het huis Zweibrücken) kocht de heerlijkheid in 1555 van de familie van Ratsamhausen en verwierf het volle eigendomsrecht. Hij stierf in 1569 zonder mannelijke erfgenamen.

De heerlijkheid onder de graven van Hanau en de landgraven van Hessen

[bewerken | brontekst bewerken]

De heerlijkheid Ochstenstein viel na de dood van graaf Jacob in 1569 aan zijn dochter Margaretha, die gehuwd was met graaf Philips van Hanau-Lichtenberg.Hierdoor werd Ochsenstein een deel van de graafschap Lichtenberg. Na het uitsterven van de graven van Hanau kwam Lichtenberg met Ochsenstein aan Hessen-Darmstadt. Inmiddels was in de tweede helft van de zeventiende eeuw de soevereiniteit over de heerlijkheid van het Heilige Roomse Rijk overgegaan naar het koninkrijk Frankrijk. De laatste rechten van Hessen-Darmstadt gingen in 1789 verloren als gevolg van de Franse Revolutie.

De aanspraken van het huis Leiningen

[bewerken | brontekst bewerken]

Na de verpanding van de heerlijkheid in 1527 behield Barbara van Dauun-Oberstein een aantal rechten. Barbara huwde graaf Simon VII Wecker van Zweibrücken, een broer van graaf Jacob van Zweibrücken. De bezittinge en rechten van dit echtpaar kwamen aan hun dochter Amalia, die gehuwd was met graaf Philips van Leiningen-Westerburg. Zij verkochten hun rechten in Ochsenstein in 1543.


regering naam overleden familie
Burkard na 1187
1187-1217 Otto I 30-11-1217 zoon
1217-1241 Otto II 27-1-1241 zoon
1241-1289 Otto III 26-9-1289 zoon
1289-1298 Otto IV 2-7-1298 zoon
1298-1327 Otto V 19-10-1327 zoon
1327-1376 Otto VI 1376/77 zoon
1376- Otto VII na 1401 zoon
1376-1400 Rudolf II 3-1400 broer
1400-1426 Volmar 1426 zoon
1426-1485 Georg -3-1485 zoon
1485-1500 Hendrik II van Zweibrücken 1-3-1500 zoon van zuster
1500-1515 Kunigunde na 1515 dochter
1515-1527 Barbara van Daun-Oberstein 14-12-1546 dochter
1527-1555 Rathsamhausen pandschap
1555-1569 Jacob van Zweibrücken-Bitsch 1569 koop
1569-1599 Philips V van Hanau-Lichtenberg 2-6-1599 schoonzoon
1599-1626 Johan Reinhard I 19-11-1626 zoon
1626-1641 Philips Wolfgang 14-2-1641 zoon
1641-1680 Frederik Casimir 30-3-1685 zoon
1641-1669 Johan Philips 28-12-1669 broer
1641-1666 Johan Reinhard II 25-4-1666 broer
1680-1685 Philips Reinhard 4-10-1712 zoon
1712-1736 Johan Reinhard III 28-43-1736 broer